کد مطلب:31603 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چهرة واقعي نكير و منكر در شب اوّل قبر به چه صورت است؟

سيماي فرشتگان الهي كه براي نخستين بار در لحظه مرگ، و سپس هنگام پرسش قبر و مراحل پس از آن، با انسان روبهرو ميشوند، به عمل فرد بستگي دارد. اگر متوفّا فردي مؤمن و با تقوا باشد، نكير و منكر با چهرهاي خندان و بشّاش با او ملاقات ميكنند، و اگر فردي فاسق و گناهكار باشد، با چهرهاي عبوس و غضبناك با او برخورد مينمايند.

قرآن مجيد، فرشتگاني را كه مأمور جهنّم ميباشند، چنين توصيف ميفرمايد: عَلَيْهَا مَلَغكَةٌ غِلاَ ظٌ شِدَادٌ لآيَعْصُونَ اللَّهَ مَآ أَمَرَهُم;(تحريم،6) بر جهنّم فرشتگاني گمارده شده كه خشن و سختگيرند و هرگز مخالفت فرمان خدا نميكنند. از آن جا كه جهنّم، كانون خشم و غضب است، مأموران او نيز قيافهاي خشن و غضبناك دارند.

موسي بن جعفر7 از پدر خود امام صادقنقل ميكند: هنگامي كه فردي از دنيا برود، اگر مؤمن باشد هفتاد هزار ملك تا نزديك قبر او را تشييع ميكنند، وقتي او را دفن كردند، نكير و منكر به نزد او ميآيند، از او ميپرسند خداي تو كيست، پيغمبر تو كيست؟ تا آخر... او همه را به خوبي پاسخ ميدهد، سپس تا چشم كار ميكند، قبر وي توسعه پيدا مييابد و از طعام بهشتي براي او ميآورند و روح و ريحان بر او وارد ميشوند; همان گونه كه در قرآن آمده است: فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِين # فَرَوْحٌ وَ رَيْحَانٌ وَ جَنَّتُ نَعِيمٍ ;(واقعه،88ـ89)

ولي اگر كافر يا منافق باشد، هفتاد فرشته عذاب كه نامشان زبانيه است، او را تشييع ميكنند;... هنگامي كه او را وارد قبر كردند و مردم پراكنده شدند، نكير و منكر در هولناكترين قيافه و بدترين صورت ميآيند و از اعتقادات وي ميپرسند، در جواب عاجز ميماند، يك ضربهاي به او ميزنند كه ناله او بلند ميشود...سپس دري از آتش به روي او باز و از هم حميم و آب جوشان جهنّم به او ميخورانند و اين است معناي قول خداوند تعالي: وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّآلِّين # فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ;(واقعه،92ـ93)

از آيات و روايات استفاده ميشود كه عمل فرد در اين جهان، زمينهساز صورتها و سيرتها است، و تجسّم عمل، موضوعي است كه به خوبي از قرآن استفاده ميشود و دانش امروز نيز آن را امري ممكن ميداند. تمثل نكير و منكر براي منافق در قيافهاي هولناك، در واقع بخشي از تجسّم عمل او است.(بحارالانوار، مجلسي;، ج 6، ص 222، نشر: مؤسسة الوفأ، بيروت.)